درمان زخم بستر های که در مراحل اولیه میباشند , را میتوان در طول چند هفته ترمیم و بهبود زخم بخشید. درمان زخم بستر در مراحل بعدی کمی مشکل تر بوده و در بیمارانی که زخم شدید و مزمن دارند و دیگر به بهبود زخم آنها امیدی نیست فقط میتوان درد حاکم بر زخم بستر را کاهش داد.
مراحل درمان زخم بستر
کم کردن فشار
اولین قدم در درمان زخم بستر صرف نظر از اینکه در چه مرحله ای باشد حذف فشار از روی محلی است که موجب تشکیل زخم شده است. برای رسیدن به این هدف باید اقدامات زیر را انجام داد
جابجایی مکرر بیمار : بیمار با زخم بستر باید مرتبا تغییر وضعیت داده شده و همچنین در وضعیت مناسب قرار گیرد. کسی که در روی صندلی چرخدار مینشیند باید هر ۱۵۵ دقیقه و کسی که دراز کشیده است باید هر یک ساعت یک بار وضعیت خود را عوض کند. پرستار بیمار میتواند در این کار به بیمار کمک کند. استفاده از وسایل خاص میتواند به بلند کردن و جابجا کردن بیمار بدون مالش زیاد به بستر کمک کند.
سطوح حمایت کننده : استفاده از بالشت یا بالشتک ها میتواند به بیمار کمک کند تا در وضعیت مناسب قرار گیرد بطوریکه فشار زیادی به مجل زخم وارد نشود. از بالشتک های حاوی هوا یا آب میتوان در زیر محل هایی که زخم ایجاد شده است استفاده کرده تا فشار کمتری به آن وارد شود.
درمان بافت آسیب دیده و مرده زخم بستر
برای اینکه بافت ها بهبود یابند باید اول از دست بافت های مرده رها شوند. برای انجام این کار از روش های گوناگونی استفاده میشود که عبارتند از
استفاده از ماده ایکه بتواند بافت مرده از بین ببرد
استفاده از مواد گیاهی مخصوص که مانند آنزیم عمل کرده و بافت مرده را در خود حل میکنند.
تمیز کردن و شستشوی مرتب زخم بستر
برای ممانعت از عفونت باید زخم را تمیز نگه داشت. زخم مرحله یک را میتوان مرتب با آب تمیز و صابون ملایم شستشو داد ولی وقتی زخم ایجاد شده است شستشو باید با محلول سالین یا نمکی انجام شود. پانسمان موجب خشک نگه داشتن زخم و ممانعت از ورود میکروب به آن میشود. انواع مختلف پانسمان بصورت گاز، ژل، فوم یا فیلم وجود دارند.
اقدامات دیگر
در صورت عفونی شدن زخم به بیمار آنتی بیوتیک داده میشود.
وضعیت تغذیه بیمار بهتر میشود. ویتامین ها به بهبود زخم کمک میکنند.
در موارد اسپاسم عضلات از یک شل کننده عضلانی استفاده میشود.
درمان جراحی زخم بستر
گاهی اوقات زخم بستر آنچنان شدید شده و گسترش میابد که منطقه وسیعی از پوست از بین رفته و بافت های زیرین آن مانند استخوان و تاندون ها بدون حفاظ میمانند. در این موارد ممکن است بدن نتواند بافت جدیدی را بر روی استخوان یا تاندون و بصورت جایگزین پوست بسازد. درمان سریع این بیماران بهترین عملی است که میتوان انجام داد